Ahşap ve ağaç kabuğu, tarih öncesi ve erken tarihlerde insan topluluklarının günlük yaşamlarını şekillendiren alet ve eşyaları üretmek için kullandıkları en önemli hammaddeler arasındadır. Bu malzemelerle yapılan nesneleri bugüne kadar korumak için özel koşullar gerektiğinden, bu temel hammaddenin ne sıklıkla veya nasıl kullanıldığı hakkında sınırlı bilgiye sahibiz. Burada, ahşap ve ağaç kabuğunun sepet yapımında nasıl kullanıldığına dair kanıtlar bildiriyoruz ve bunları günümüz kullanımlarıyla karşılaştırıyoruz. Türkiye'nin kuzeybatı kıyısında, Zonguldak-Karadeniz Ereğli İnönü Mağarası, ahşap ve diğer organik malzemelerin korunması için özel koşullara sahiptir. Mağaranın Geç Tunç Çağı III. tabakasında (MÖ 1.436-1.123), su dolu su birikintileri arasında sepetler ve sepetçiliğe dair kanıtlar bulunmuştur. Bu kayıtlar, arkeolojik alanları çevreleyen ortamın yerleşimciler tarafından nasıl kullanıldığını anlamak için değerlidir. Çevredeki hangi ağaç türlerinin sepet üretimi için tercih edildiğini anlamak için yapılan analizler, Avrupa porsuğu ( Taxus baccata L.) ve tarla akçaağacı ( Acer campestre L.) türlerini vurgulamıştır. Sepet kalıntılarının üretim teknikleri ve tür analizleri, İnönü Mağarası Geç Tunç Çağı yerleşimcilerinin sepet üretimindeki bilgi ve uzmanlık düzeyini ortaya koymaktadır.